موج کینه توزی در پیام تسلیت "معظم له" به بیت آیت الله منتظری

عرف است که اگر کسی فوت میکند آنهائی که در زمان حیاتش با او اختلافاتی داشته اند برای تسلی خاطر بازماندگان و کاستن از رنج نبود متوفای ، اختلافات گذشته را به باد فراموشی میسپارند و برای وی طلب آمرزش میکنند و از اختلافات پیشین سخنی بر زبان نمیرانند تا مبادا الم و رنجی را بر خانواده و نزدیکانشان بیفزایند و از سوئی بیان کدورتها در نبود متوفای و اینکه فرصت دفاع کردن از خود را ندارد نشانی از بی اخلاقی و بی عدالتیست. حتی اگر اختلافات عمیق هم باشد کمتر کاری که میکنند عدم حضور و نفرستادن پیام تسلیت است و سودی در بیان کدورتها نمیبینند چرا که از انصاف و عدالت بدور است که حق پاسخگوئی از آن سفر کرده گرفته شده.
در پیام تسلیت رهبر جمهوری اسلامی که در آن با بی عدالتی یک طرفه به قاضی رفته و بعد هم حکم گناهکار بودن صادر کرده و در پایان طلب مغفرت هم کرده میتوان عمق کینه توزی و بی عدالتی در کلام و رفتار این حاکم را یافت که حتی به مرده ی آیت الله منتظری هم رحم نکرد تا نشان دهد که با مخالفانش حتی در قبر هم رحم نخواهد نکرد.
این است عدالت علوی که از آن دم میزنید؟