با حرفهای کروبی حجت بر رهبر تمام شد اما همچنان مردم حرف آخر رو میزنن!

شاید مهمترین موضوعی رو که بشه از حرف کروبی استنباط کرد این باشه که اگر دولت احمدی نژاد الان داره حکومت میکنه تنفیذ رهبر یا همون انتصاب از سوی رهبر باشه و نه انتخاب مردم و رای مردم و این به این معنیه که کروبی مشروعیت این دولت رو که باید از رای مردم برخاسته باشه نمیپذیره ولی این واقعیت رو هم قبول داره که احمدی نژاد در حال حاضر رئیس دولت بحساب میاد و خواهی ناخواهی در هرحال داره وظایفی که یه دولت باید انجام بده رو انجام میده ولی به خواست ملت بر سر کار نیست بلکه به خواست رهبر جمهوری اسلامیه و در یک کلام "منصوب رهبره نه منتخب ملت".
شاید بشه گفت که کروبی با ابن حرف چند هدف داره اول اینکه از موضوع انتخابات خارج بشه و در کف خواسته های معترضین که ابطال انتخابات هست باقی نمونه و خواسته های بزرگتری رو در ادامه دنبال کنه که در واقع همون شعارهائی بوده که طرفدارانش قبل از انتخابات ازش خواسته بودن از طرف دیگه از رادیکال شدن فضا اونهم بشکل یکباره که از سوی عمدتاً بعضی گروههای انقلاب گرای خارج از کشور مطرح میشه جلوگیری کنه چرا که کروبی و موسوی قائل به "راه سبز امید" و تدوام پیگیری خواسته ها از راه تغییرات تدریجی هستند و نه از راه انقلابی گری و تغییرات یک شبه .و از طرفی راهی باز بشه تا دولت احمدی نژاد زیرپاش خالی بشه که این کار با توافق بین معتدلهای دو جناح درون حاکمیت برای قربانی کردن دولت منتصب رهبر امکانپذیره .از این راه نظام جمهوری اسلامی هم این فرصت رو داره تا از هم نپاشه.البته این حرفهای کروبی رو میشه از این بعد هم نگاه کرد که حرفهای اخیر هاشمی ،خاتمی، موسوی و کروبی، آخرین اولتیماتوم به رهبر بحساب میاد که یا احمدی نژاد رو که کودک شوم خامنه ای هست باید قربانی بشه یا اینکه معترضان تصمیم دیگری را خواهند گرفت که همانا فروپاشی نظام فعلی خواهد بود البته در اینکه بمرور زمان خامنه ای مجبور میشه به این خواسته تن بده رو شکی درش نیست اما احتمالاً 22 بهمن میتونه این پیام رو هم بدنبال داشته باشه حالا که کروبی و موسوی و هاشمی و خاتمی توپ رو توی زمین خامنه ای انداخته اند آیا معترضان بدون اونها هم به خیابانها خواهند آمد و تنها معترض به انتخابات باقی مانده اند یا اینکه خواسته ی اونها از حرف این چهره ها فراتر رفته و خواسته هائی فراتر از موضوع دولت متقلب دارند.
بنابراین میشه نتیجه گیری کرد که با این حرف کروبی و بیانیه ی 17 موسوی و حرفهای هاشمی و خاتمی طی چند روز گذشته ، این آقایون به رهبر گوشزد میکنن که ما حرفمون رو که قربانی کردن احمدی نژاد هست زدیم و حجت بر رهبر تمام شده و قطعاً خامنه ای هم منتظر میمونه تا ببینه که اگه روز 22 بهمن مردم اومدن خیابون و به اعتراضات ادامه دادند و بحث تقلب رو پیش کشیدن که شاید راضی به قربانی کردن دولت منصوب خودش بشه و اگر هم خواسته هائی فراتر از تقلب در انتخابات رو مطرح کردند که اون وقت باید فکر دیگه ای بکنه که دیگه کاری از دست این چهره ها هم برنمیاد و با اینکه توپ توی زمین رهبری قرار گرفته اما عملاً باید یه نگاه هم به عملکرد مردم در روزهای آتی داشته باشه تا بتونه تصمیمش رو که احتمالاً نوشیدن "جام زهر" یا همان برگزاری انتخابات مجدد هست رو سربکشه و در واقع از این مرحله به بعد میشه گفت که اعتراضات که مدتهاست وارد فاز جدیدی شده از کنترل این چهره ها هم خارج شده.